17.03.1995 -Tarihinde yazdığım bir şiir-

KÖYÜMÜ ÖZLEDİM

Dag başında ayrılığı yaşayan

Uçan kuştan bile bihaber olan,

Mezarlarla yalnızlığı paylaşan,

Boynu bükük, çaresizce ağlayan

Garip Köyümü özledim ben şu an.

Çocuktuk, güzel oyunlar oynardık.

Bayramlarda sabah şeker toplardık.

Hıdrellezde yumurtayı boyardık

Sonra Kusfatma'da piknik yapardık

Eski Köyümüzü özlemle andık.

Havuzumuzda yüzmeyi öğrendim

Dağlarında yeri geldi avlandım

Yeri geldi mutluluktan ağladım

Köpeğimiz Karabaş'la oynardım

Virane köyümü unutamadım.

Düğünlerde az mı halay çekmiştim

Mağaralarını az mı gezmiştim,

Pınarlarından az mı su içmiştim.

Yollarından azmı seğirtip geçtim,

Köyümü terk ederken çok, çok gençtim.

Gündüzünde, ta köyün meydanında

Kavga ederdik bazen çocuklarla

Ardından, ay ışıgının şavkında

Oynardık beraber Ay Gördüm Alla.

Çaresiz köyümü özledim, anla.

Bir dağın başında kurulmuş olan

Ufacık tefecik bir köydü, olsun;

Bir masal ülkesiydi bana sorsan.

Yıkık dökük, köhne bir köydü olsun;

Havası bir kez ciğerlerime dolsun.

Gün olurdu çalışırdık tarlada

Gün olurduı üzüm yerdik bağlarda

Gün oldu kuzu otlattık çayırda

Gün olur oynardık Cogaraman' da

Köyümü özler oldum bu zamanda.

Dün böyle dağınık yaşamıyorduk.

Evden bozma okulunda okuduk.

Bekiş ayelerde kilim dokuduk,

Çoluk çocuk o zamanlar çoğuduk

Köyümüzü rüyada görür olduk.

Düven mi sürmedik yazın harmanda,

At arabasıyla yolda, tarlada

Az mı çalışmıştık sapta samanda

Mutluyduk bizler o eski zamanda

Mutsuz köyümü özledim bir anda.

Hacı Kamil Ata ve Dalluv Ata,

Üşgöz Dayı, Aşay'la Ape Ata…

Daha kim yok ki bu hatıralarda.

Yakup Ata'mın yeri hep bambaşka.

Boş köyümü özledim Ankara'da.

Az mı meyve çalmıştık zamanında

Kendi bahçemizde doluyken meyve.

Mavult Dayı' nın bahçeden çalıpta

Hep yakalanmayız sanırdık amma…

Ben yine köyümü özledim Ana.

Ayrılmazdık amcaoğlu Murat'la

Görmedim kardeş Selçuk' u hayatta

Çok çile çekti can anam o yaşta

Yiyecek bulamazdık karda kışta

Çilekeş köyümü özledim canla.

Çocukluğumu orada yaşadım,

Orada güldüm, ilk orda ağladım

Yüreğime düğümleri bağladım

Hatıralarımı orda bıraktım

Mahsun Köyümü özledim, ayrıldım.

Annemi, babamı, kardeşlerimi,

Gözüm yaşlıyken bıraktım kendimi

O kimsesiz, garip dağ başlarında.

Seyitahmetli' yi bıraktım orda,

Ölümün, yalnızlığın kolarına…

Seyitahmetli' yi özledim, anla.

Kalbimde saklıdır köyüm aslında

Anlıyor musunuz, gözüm arkada…